Is het glas voor jou halfvol of halfleeg?
Eind april stond ik, op Koningsdag, met een biertje in mijn hand op het marktplein in mijn woonplaats Brummen. Iemand vroeg me: ‘Wat doe je in je werk als coach?’.
Ik keek eens om me heen naar al die mensen, die daar zo met elkaar op het plein stonden en bedacht me dat al die mensen een eigen verhaal hebben. Een weg die ze achter zich hebben, een weg die ze nu aan het belopen zijn en een pad in de toekomst die nog verder gaat. Allemaal zijn ze in datzelfde moment aanwezig om Koningsdag te vieren. Die mensen beleven het leven op hun eigen manier en kijken met hun eigen blik door hun figuurlijke eigen ‘gekleurde’ bril.
Ieder doet het op zijn of haar eigen, unieke wijze. Waar de een sneller het positieve van dingen/gebeurtenissen inziet, kan een ander als iets niet 100% perfect is in mineur raken vanwege de laatste 10%.
Als ik eerlijk ben, dan was dat laatste bij mij vroeger ook regelmatig het geval. Een hoog streefniveau, wanneer doe je het goed genoeg, heb je wel alles eruit gehaald, is/was er nog meer haalbaar? Het maakt dat je minder kan genieten in het moment.
En tja, met wat ben je eigenlijk wel tevreden? Wat is goed genoeg? Vraag jezelf dan eens af: ‘Maar waar draait het nu echt om?’.
Het mooie is dat sinds ik van mezelf weet dat ik me kan meeslepen in een neerwaartse spiraal (en dan het glas écht als halfleeg kan zien), ik des te meer geniet. Door inzicht in mezelf zie ik sneller het glas als halfvol.
Terug naar de vraag die me gesteld werd. Ik antwoord het volgende. ‘Ik ben coach voor iemand als het leven even niet lacht. De manier waarop iemand het dagelijkse leven tegemoet treedt, dat maakt of iemand zich gelukkig voelt.’ Daarbij geldt ook: ‘Ben je (meerdere malen) teleurgesteld in het verleden, dan zul je minder snel het rooskleurige ergens van inzien’. En: ‘Sta je niet in je kracht, dan wordt het ook lastig om mee te veren met gebeurtenissen in je dagelijks leven’.
In mijn coaching laat ik iemand inzicht krijgen in de manier waarop diegene zich verhoudt tot een gebeurtenis/issue en hoe iemand zich beweegt en bewogen heeft in zijn of haar dagelijks leven. Want als je dát weet, dan kun je verder ontwikkelen. Andere manieren ontdekken, die ook bij je passen en die ervoor zorgen dat je in je kracht komt te staan.
Laatst stond ik opnieuw met een biertje in mijn hand en wel bij de voetbalvereniging waar mijn kinderen voetballen, vv Oeken. Ik raakte aan de praat met Anneke (ook een voetbalmoeder) over het onderwerp glas halfvol of halfleeg en dat ik daarover graag een blog wil schrijven. En dat dit nog niet zo wil vlotten, omdat ik er nog niet zo tevreden over was… Voor mijn gevoel was het nog niet genoeg toegespitst op de lezer; nog niet lezenswaardig. En het is grappig hoe de rest van de middag dan verloopt…
Later komt ze namelijk naar me toe om te zeggen dat het zonlicht nu perfect is om een foto te maken van een halfvol/leeg glas. Dus je raadt het al: enthousiast samen naar de middenstip van het hoofdveld om de perfecte foto te maken.
Aan het eind van de middag raak ik aan de praat met een gerespecteerd erelid van de vereniging. Ik zeg: ‘Mooi hè, dat Oeken 1 in de derde klasse kan blijven spelen, ondanks het feit dat ze niet gewonnen hebben vandaag.’ Waarop het wijze antwoord komt: ‘Hier (en hij wijst om zich heen naar al die mensen), hiér gaat het om, de gezelligheid, de sfeer, jong en oud bij elkaar, de saamhorigheid.’ NU, HIER, SAMEN. En dat raakt me. Waarom? Omdat het zo waar is. Optimaal genieten van samen zijn; elkaar zien, gezien worden. Ontmoeten. Daar draait het echt om.
Die middag spreek ik nog één van de spelers en ik vraag of hij tevreden is na de wedstrijd. Hij zegt: ‘We hadden beter kunnen spelen in de wedstrijd. We hadden een beter resultaat kunnen halen’. Ik kan wel begrijpen dat hij had willen winnen en dan dus niet direct tevreden is als hij vindt dat het beter had gekund. Ik attendeer hem erop dat het uiteindelijke resultaat ‘Het in de derde klasse blijven spelen telt en vooral in het nu hier kunnen genieten’. En dat, dat is hij met me eens.
Nu ik dit schrijf, realiseer ik me dat al die spelers na een gespeelde wedstrijd met een verschillende blik terugkijken. Waar de een wellicht langer blijft hangen in de niet benutte kansen, zal de ander het sneller loslaten en al snel optimaal genieten van het biertje in de hand met de mensen om zich heen. En dat is mooi; ieder doet het op zijn manier.
After all: de sfeer van het moment (in dit geval na de wedstrijd); dat is waar het voor mij écht om draait. Dat is puur genieten. En dan voelt dat volle glas in m’n hand, na het eerst smaakvol leeggedronken te hebben, als VOL! 100% full of joy & happiness! Proost op het leven! En geniet daar waar het kan!