STRESS: KIJK EENS NAAR EEN VLINDER
Ervaar jij weleens stress? Wat is stress eigenlijk? Stress betekent voor mij een ongemakkelijk gevoel als je weet dat je van alles nog moet om bepaalde doelen te behalen en je beseft dat er maar weinig tijd is. Of omdat je niet precies weet op welke manier je het doel kunt behalen. Je bent dan hard zoekende naar de beste aanpak.
Een ongemakkelijk gevoel in je lijf is het gevolg. Als je niet oppast dan gaat je hoofd ook nog te vol raken en dan wordt helder nadenken flink belemmerd. Dat is ook iets wat ik veel hoor in mijn coachpraktijk van cliënten.
Een collega-coach van BodyMind Life Coaching hoorde ik laatst zeggen: ‘Ik ben gek op stress.’ Want daarna is er weer tijd om te ont-stressen; te ont-spannen. Die ontspanning erna werkt dan als een rustmoment; een oplaadmoment. Gek op stress als je weet hoe je daarna weer kunt opladen. Dat is nog eens een andere invalshoek.
Als je nu naar een vlinder kijkt. Een vlinder is mooi als ze haar vleugels uit heeft en haar kleuren laat zien. Met die vleugels fladdert ze door de lucht van de ene bloem naar de andere bloem.
De puurheid van de vlinder (de liefde die ze oproept), waarvan je weet dat ze zich eerst moest vol-eten als een rupsje nooitgenoeg om dan verzadigd te raken. Om vervolgens een worsteling door te gaan om uit haar cocon te komen. En daarna kan ze dan eindelijk shinen en haar vleugels laten zien.
En die vleugels zijn teer, maar zo fijn. En de hele vlinder is in precisie uitgetekend en perfect.
Daarmee kan zij dwarrelen door de lucht en van het een naar het ander gaan. In het tempo dat zij bepaalt.
En die vlinder: rust die dan tussendoor ook uit? Als je weleens geprobeerd hebt om een foto te maken van een vlinder, dan weet je het misschien. Een foto maken van een vliegende vlinder is mij (nog) niet gelukt. Als de vlinder ergens gaat zitten dan lukt het wel om een foto te maken. Een zittende vlinder heeft óók nog weleens zijn vleugels half-open. Of half-dicht: het is maar hoe je het bekijkt. En óók heeft die vlinder weleens zijn vleugels helemaal dichtgeklapt. Dan zie je even niet die fraaie vleugels.
En ja, dat, dat is nou het moment dat je zou kunnen beschouwen als een rustmoment voor die vlinder. Het shinen van de vleugels wordt even afgedekt. Dat kan even niet plaatsvinden. Uiteraard ben ik geen bioloog, dus ik kan er op dat vlak volledig naast zitten. Maar om zo naar een vlinder te kijken dat geeft mij wel rust.
Want om te kunnen shinen, stralen, pieken in wat je doet en het beste uit jezelf te halen heb je oplaadmomenten nodig.
En je vleugels half-dicht/half-open doen: dat is óók toegestaan. En het is juist goed voor jezelf zorgen als je je vleugels even helemaal dicht klapt.
Daarna kun je weer fladderen en jezelf laten zien.
De juiste balans vinden tussen: vleugels open respectievelijk vleugels halfopen-halfdicht respectievelijk vleugels dicht. Ga voor jezelf eens onderzoeken en finetunen op welke momenten wat nodig is. Zoek de balans tussen inspanning en ontspanning. Daarmee kom jij lekker in je vleugels (uhhh… vel) te zitten! En besef dat het wel even tijd nodig heeft om de juiste afstemming te vinden, want waarschijnlijk heb je het al langere tijd op een andere manier gedaan. Probeer te ontspannen in het zoeken.
Zoek je hierbij begeleiding dan ondersteun ik je graag. Dat kan ook buiten in de natuur, waar de inspiratie uit de natuur snel inzichten geeft.