JUST SINGING IN THE RAIN & I AM HAPPY AGAIN
Ken je dat gevoel dat je maar bezig bent? Gaan, gaan, gaan en dan voor je gevoel alleen maar doordraven van de ene activiteit naar de andere activiteit. Weinig pauzemomenten voor jezelf inlassen, omdat je deze onbewust over het hoofd ziet.
Gister liep ik in de stad en nadat ik een winkel uitstapte bleek het knetterhard te regenen. Een jas zonder capuchon en die ook niet waterdicht was; ook geen paraplu mee: dat was mijn lot.
Omdat ik wel door de regen moest om op tijd thuis te zijn voor een afspraak met een vriendin ben ik met de gedachte “Ik ben niet van suiker” gaan lopen in die stromende regen. En ik besefte me dat ik toch wel een eind moest lopen naar de auto. Ik kroop nog verder in mijn jas met mijn schouders naar voren gebogen en mijn hoofd naar beneden. De plassen water op straat ontwijkend liep ik zo snel mogelijk door. Ik zag andere mensen wel onder een plu lopen (“tuurlijk zij hadden er wel aan gedacht”); de meeste mensen schuilden onder de luifel bij de winkels.
Ik keek toch even omhoog waar die regen allemaal vandaan kwam. En toen dacht ik: “Mijn jas is al zeiknat, mijn haar ook. Wat maakt het ook allemaal uit”. En toen rechtte ik mijn rug, schouders naar achter en voelde ik de regen op mijn gezicht.
En ja het klinkt misschien raar, maar oh wat was dat fijn. Op dat moment vergat ik met welke bezigheden ik die week aan de gang was én was ik puur aanwezig in het moment. Aan het genieten van de regen! Zoals ik dat als klein meisje ook zo graag deed. Als kind ging ik juist graag naar buiten toe als het regende. Lekker buiten in de regen zijn, genieten van de regen op je wangen, door de plassen lopen, door de plassen stampen. En er helemaal niet mee bezig zijn dat je kleren en je haar nat worden.
Regen kan heel verfrissend werken. Je emoties komen eerder naar boven. Je voelt extra. En voor mij gold gister in de regen dat mijn gedachten/activiteiten die mij bezig hielden direct vervaagden. Uit mijn hoofd en onbewust ging ik direct naar mijn gevoel toe. Ik voelde me opleven en moest automatisch glimlachen. Wist je trouwens dat bij een lichte glimlach je spieren in je gezicht ontspannen?
Mezelf in het moment verliezen: dat is wat mij overkwam in de regen. En dat voelde als ultiem geluk. En dan let je niet meer op de tijd. Ik liep ook steeds langzamer. Heerlijk in mijn eigen tempo. Een moment met mezelf; een date met mezelf. Hoe geweldig was dat!
Vandaag scheen bij tijd en wijle de zon. Als het zonnetje schijnt dan lijkt het leven er rooskleuriger en lichter uit te zien. Even een moment van rust creëren door je ogen dicht te doen en je gezicht te laten opwarmen door de zon.
Veel mensen zijn gevoelig voor wat het weer doet die dag. Ook voor mij lijkt dat wel zo te werken. Maar ik weet dat je door de weersomstandigheid op je in te laten werken en écht te ervaren je het tot je eigen moment maakt. En jouw initiële houding ten opzichte van die regen, wind, of die zon kan dan heel anders worden. Bewust het weer ervaren geeft je vrijheid. Even los van de tijd.
Probeer het maar eens uit. En als jij buiten de weersomstandigheid écht wilt ervaren dan sta ik je als (wandel)coach graag bij.