Ik ben een ontzagwandelaar. Jij ook?
“Wandelen met verwondering” is de titel van de tekst in Psychologie Magazine 02//2021. Omdat ik me volledig gelukkig waan als ik wandel en mijn zintuigen vol open zet, herken ik me volledig in de tekst van dit artikel. En dát is iets wat ik jullie niet wil onthouden.
Ik wandel regelmatig. Soms alleen, soms met anderen erbij. En oh wat een wouw-ervaringen kun je beleven. Ik houd ervan om te wandelen op plekken waar ik nog niet eerder wandelde. Uit het artikel blijkt dat ontzag je vaker overvalt op nieuwe plekken en in uitgestrekte omgevingen. Dat klopt dus inderdaad, weet ik uit de praktijk. Toch kunnen me ook kleine dingen opvallen in een omgeving, die ik dagelijks zie. Het is maar met welke aandacht je kijkt/voelt/hoort etc. Zo geniet ik de laatste tijd vaak van een wandeling in de vroege ochtend als ik de mooie kleuren van de zonsopgang zie. En dat is gewoon bij mij om de hoek en daarna kan ik energiek de dag starten. Zo prettig, omdat ik absoluut geen ochtendmens ben.
JA, ik ben dus een zogeheten “ontzag-wandelaar” uit het artikel en geniet daar enorm van! Het gaat erom om tijdens je wandeling te proberen om een gevoel van ontzag te ervaren. Op zoek gaan naar verwondering. Lekker nieuwsgierig zijn; op ontdekkingstocht; met de ogen van een kind kijken. Dát vind ik leuk en ontspant me. Ook spiegel je onbewust je gevoelens met de omgeving om je heen.
Het spiegelen van innerlijke gevoelens met je omgeving: dat is ook wat ik doe als wandelcoach.
Heb ik je overtuigd om zelf ook een keer een kwartiertje uit te trekken om een “verwonderwandeling” te maken? Als je het leuk vindt, ga ik graag samen met jou op ontdekking.